Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc tu nunc in illo probas. Non semper, inquam; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis.

Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Illi enim inter se dissentiunt. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? A mene tu? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Sedulo, inquam, faciam.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Beatum, inquit.: Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.
Bork: At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est.
Bork: Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Moriatur, inquit.: Facillimum id quidem est, inquam.

Itaque quae sunt eorum consolationes, quae cohortationes, quae etiam monita et consilia scripta ad summos viros! Erat enim apud eos, ut est rerum ipsarum natura, sic dicendi exercitatio duplex.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Sed potestne rerum maior esse dissensio? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio
quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse.

Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt,
similes sunt illorum;